Basis informatie en aspecten over Hindoeïsme

Het hindoeïsme is de overheersende inheemse religieuze traditie van het Indisch subcontinent. Het hindoeïsme wordt door zijn aanhangers vaak aangeduid als Sanātana Dharma, een Sanskriete term met de betekenis: “de eeuwige wet die ons ondersteunt en overeind houdt”. Een algemene typologie van het hindoeïsme die tracht een verscheidenheid van complexe standpunten te huisvesten, overspant het spectrum van volks- en vedisch hindoeïsme enerzijds tot de bhakti-traditie anderzijds. De vier hoofdstromingen zijn het vaishnavisme, het shaivisme, het shaktisme en het smartisme. Qua praktijken en filosofieën omvat het hindoeïsme een breed scala van wetten en voorschriften van “dagelijkse moraal”, gebaseerd op de concepten van karma en dharma, en op maatschappelijke normen zoals hindoeïstische huwelijksgebruiken.

Het hindoeïsme is gevormd uit diverse tradities en heeft niet één bepaalde stichter. Een van de wortels is de historisch-Vedische religie van India in de IJzertijd – daarom wordt het hindoeïsme vaak “de oudst levende wereldreligie” genoemd.

De grote verzameling hindoeïstische teksten wordt ingedeeld in Shruti (“geopenbaarde”) en Smriti (“herinnerde”) teksten. Deze teksten bespreken theologie, filosofie en mythologie en verschaffen informatie over de praktijk van dharma (religieus leven). Van deze teksten worden de Veda’s beschouwd als de meest gezaghebbende. Andere belangrijke geschriften zijn de Upanishad, Purana en de heldendichten Mahabharata en Ramayana. De Bhagavad gita, een verhandeling uit de Mahabharata, is van bijzonder belang.